Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa.

Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby

"Brat i współuczestnik w ucisku" - mamy do czynienia człowiekiem, który nie patrzy na nas z góry.

"Nikt nie będzie słuchał kazania na temat cierpliwości, wygłaszanego z wygodnego fotelu; nikt też nie będzie słuchał słów o odwadze, jeżeli wypowiada je człowiek siedzący w bezpiecznym miejscu." - William Barclay

"Wytrwałość" gr. hypomone [hoop-om-on-ay'] - to greckie słowo, czasem tłumaczone jako "cierpliwość", nie oznacza "biernego poddania się fali wydarzeń", ale niewzruszoną wytrwałość człowieka w działaniu, nawet jeśli kosztuje go masę cierpień.

• Mt 24,13: A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
• Dz 14,22: Trzeba pokonać wiele trudności, by wejść do Królestwa Bożego.
• 2 Tm 2,12: Jeśli wytrwamy, to i królować razem z Nim będziemy.

"byłem na wyspie zwanej Patmos" - mała, skalista wyspa (15km na 8km), 60 km od wybrzeża Azji Mniejszej.

• Wygnanie na samotną wyspę było powszechną karą w Imperium Rzymskim, zwłaszcza dla więźniów politycznych. Bywało, że taki wygnany nie siedział w więzieniu, ale mógł się swobodnie poruszać po terenie całej wyspy. Tutaj jednak chodzi o chrześcijanina - w tamtych czasach za samo bycie chrześcijaninem często groziła śmierć, bez potrzeby przeprowadzania procesu.
• Można się domyślać, że wygnanie Jana oznaczało "biczowanie, ciągłe skrępowanie więzami, półnagość, niedostateczne wyżywienie, spanie na kamiennej podłodze, ciemne więzienie, pracę pod uderzeniami wojskowego nadzorcy".
• Z Patmos rozciąga się wspaniały widok na morze, więc ktoś powiedział, że Apokalipsa jest pełna "widoków i szumów wielkich wód". Słowo gr. talassa - "morze", spotykamy w Apokalipsie aż 25 razy.

Doznałem zachwycenia w dzień Pański - pierwsza wzmianka w literaturze o "Dniu Pańskim". Rozumiem, że Łukasz w Dz 20,7 mówił, że chrześcijanie zbierali się "dzień po szabacie na łamanie chleba", ale dopiero Jan w Apokalipsie nazywa niedzielę "Dniem Pańskim".

Kolejne 3 najwcześniejsze wzmianki odnośnie Dnia Pańskiego:

• "W Dniu Pańskim schodzimy się i łamiemy chleb" (Didache 14,1)
• Ignacy Antiocheński pisze do Magnezjan o chrześcijanach jako "nie żyjących już dla szabatu, lecz dla Dnia Pańskiego" (9,1).