Dz 5

(1) Człowiek, który nazywał się Ananiasz, wspólnie ze swoją żoną sprzedał posiadłość.

(2) Część pieniędzy za wiedzą żony zatrzymał dla siebie, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów.

(3) Piotr zaś powiedział: “Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą? Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część zapłaty za posiadłość.

(4) Czyż nie twoją własnością była posiadłość i czyż nie twoje były pieniądze z jej sprzedaży? Czemu w sercu twoim zrodziła się myśl o tym czynie? Nie ludzi oszukałeś, lecz Boga.”

• BP: Wina ich nie polegała na tym, że nie oddali całej należności apostołom, przecież oni tego od nich nie żądali. Wspólnota dóbr była dobrowolna. (uważaj na tzw. “niepisane zasady”)

(5) Po tych słowach Ananiasz upadł i skonał, wszystkich zaś słuchających ogarnął wielki strach.

• Wg Sterna ten fragment obala herezję Marcjona: Widać, że NT jest - przynajmniej pod względem sprawiedliwości i sądu - taki sam jak Tanach. Bóg jest jeden. Nie może znieść grzechu. Oszustwo jest grzechem - i zostaje ukarane. Czasami kara za grzech jest odłożona, ale w tym wypadku niezwłoczność sądu pokazała wszystkim, że Bóg istnieje naprawdę i podchodzi do sprawy poważnie. Miłość

(6) Wstali młodzi ludzie, przykryli go, wynieśli i pochowali.

(7) Po upływie około trzech godzin przyszła jego żona nie wiedząc, co się stało.

(8) Piotr odezwał się do niej: Powiedz mi, czy za tyle sprzedaliście posiadłość? Ona odpowiedziała: Tak, za tyle.

(9) Piotr zaś do niej: Czemu zmówiliście się, by wystawić na próbę Ducha Pańskiego? Oto w drzwiach ci, którzy wynieśli i pochowali męża twego. Wyniosą też ciebie.

(10) Upadła nagle u jego stóp i skonała, a gdy weszli młodzieńcy, znaleźli ją martwą, wynieśli i pochowali obok jej męża.

(11) A cały Kościół i wszystkich, którzy tego słuchali, ogarnął wielki strach.

• BP: Czy ta kara była proporcjonalna do winy? Zdaniem Ojców Kościoła była ona konieczna, ze względu na młody Kościół. Tak jak cuda utwierdzały wiarę, tak surowy wymiar sprawiedliwości był konieczny, by odstraszyć od grzechu. Takie postawienie sprawy przypomina, że Chrystus Pan także ostro strofował faryzeuszy za hipokryzję.

(12) Apostołowie czynili wiele zdumiewających znaków wśród ludu. Wszyscy razem przebywali w portyku Salomona.

(13) Nikt z obcych nie miał odwagi przyłączyć się do nich, a lud ich wychwalał.

(14) Liczba wierzących w Pana, mężczyzn i kobiet, coraz bardziej wzrastała.

(15) Wynoszono nawet na ulice chorych i kładziono na łożach i lektykach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na którego z nich.

(16) Przychodziło też wielu ludzi z miast położonych wokół Jerozolimy, przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy zostali uzdrowieni.