Dz 13

Misja Barnaby i Szawła

(1) W Antiochii, w tamtejszym Kościele, prorokami i nauczycielami byli: Barnaba i Szymon Niger, Lucjusz z Cyreny, Manahen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.

• Barclay: Barnaba był Żydem pochodzącym z Cypru; Lucjusz pochodził z Cyreny położonej w północnej Afryce; Symeon był także Żydem, ale drugie jego imię, Niger, było nadanym imieniem rzymskim, co wskazuje na to, że musiał obracać się wśród Rzymian; Manaen był powiązany z arystokracją i z dworem; sam Paweł był Żydem z Tarsu leżącego w Cylicji i wykształconym rabinem. Oto, jak chrześcijaństwo jednoczy.

(2) Gdy pełnili służbę Pańską, powiedział Duch Święty: "Wyznaczcie mi Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem".

(3) Wtedy po modlitwie i poście oraz nałożeniu rąk odesłali ich.

• Barclay: Kościół chrześcijański podejmuje decyzję zaniesienia Dobrej Nowiny do innych krajów. Ten najważniejszy z wszystkich dotychczasowych kroków był podjęty pod bezpośrednim przewodnictwem Ducha Świętego. Wierzący wczesnego Kościoła nie kierowali się w decyzjach i działaniu własną wolą, ale wolą Bożą.

Nauczanie na Cyprze

• BP: Pierwsza podróż apostolska (r. 45-48). W jej pierwszym etapie główną rolę pełnił Barnaba. Był on Cypryjczykiem, doskonale obeznany z terenem.

(4) Ci więc wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.

(5) Po przybyciu do Salaminy zaczęli w synagogach żydowskich głosić słowo Boże. Do pomocy mieli tam Jana.

• Stern: ”Jochanan (Marek)” - Imienia “Marek” nie ma w tekście, ale można je wywnioskować na podstawie 12,25.

(6) Gdy przeszli całą wyspę aż do Pafos, spotkali tam pewnego maga, fałszywego proroka żydowskiego imieniem Bar Jezus,

(7) który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Paulusa, człowieka mądrego. Wezwał on Barnabę i Szawła, bo pragnął posłuchać słowa Bożego.

(8) Przeciwstawił się im Elymas - mag - to bowiem oznacza jego imię, i usiłował odwieść prokonsula od wiary.

(9) Szaweł zaś, zwany Pawłem, pełen Ducha Świętego, przenikliwie spojrzał na niego i powiedział:

• Stern: W tym wersecie poznajemy rzymskie imię Sza’ula i odtąd (z wyjątkiem 22,7.13 i 26,14, gdzie opowiada on o incydencie, który przywiódł go do wiary) Nowy Testament zawsze nazywa go “Pawłem” (gr. Paulos), niewątpliwie dlatego, że działał głównie wśród nie-Żydów. (…) Podobnie jak “Jochanan o przydomku Marek” (12,12.25), podobnie jak “Hadasa, czyli Estera” (Estera 2,7) i podobnie jak wielu również dzisiejszych Żydów żyjących w diasporze, miał on przez całe swoje życie dwa imiona - imię hebrajskie i imię w miejscowym języku.

(10) "Ty synu diabelski, pełen podstępu i wszelkiej podłości, wrogu wszystkiego, co prawe, czyż nie przestaniesz wykrzywiać "prostych dróg Pańskich"?