Dz 9

Nawrócenie Szawła

• BP: Dz podają 3-krotnie opis nawrócenia Szawła (9,1-19; 22,3-21; 26,9-18). (…) Różnice występujące w tych relacjach wynikają stąd, że Autor Dz wykorzystał materiały, pochodzące z rozmaitych tradycji w zależności od potrzeb i okoliczności. (…) Wydarzenie pod Damaszkiem miało miejsce w odległości 2 km od bram miasta, gdzie obecnie znajduje się klasztor św. Pawła.

(1) A Szaweł nadal pałał nienawiścią i chęcią mordowania uczniów Pana. Udał się do arcykapłana

(2) i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy wyznawców Jezusa, mężczyzn i kobiety, gdyby ich znalazł.

• Stern: Każdego, […] kto by należał do “Drogi” - Widocznie tak właśnie określali siebie pierwsi wierzący (19,9.23; 22,4; 24,14.22). Inni Żydzi, zwąc ich “nacratim” albo “nocrim”, mieli ich za kolejną z rozlicznych żydowskich szkół i sekt (24,5); jednakże określenie “Droga” kojarzy się z uniwersalnością nauki i dzieł Jeszui. Sam zresztą Jeszua nazwał siebie Drogą (J 14,6).
• Barclay: Z Jerozolimy do Damaszku było około 140 mil. Drogę tę zwykle odbywano pieszo, a podróż trwała około tygodnia. Jedynymi towarzyszami podróży Pawła byli funkcjonariusze Sanherdrynu, pełniący rolę strażników. Paweł, jako faryzeusz, nie mógł zadawać się ze strażnikami. Szedł więc sam, a ponieważ nie miał innego zajęcia, zagłębiał się we własnych myślach. Droga prowadziła przez Galileę, która żywo przypominała mu Jezusa. Myśli tłoczyły się jedna po drugiej, wywołując coraz to większe napięcie, w miarę, jak zbliżał się do Damaszku. (wg Barclaya do tych myśli należało też ciągłe wracanie do ukamienowania Szczepana)

(3) W drodze, gdy zbliżał się już do Damaszku, olśniło go nagle światło z nieba;

(4) upadł wtedy na ziemię i usłyszał głos, skierowany do siebie: "Szawle, Szawle, czemu Mnie prześladujesz?"

• Stern: Głos - “Bat-kol” (głos z nieba, dosłownie “córka głosu”). Błędem byłoby wnioskować, jak to czynią niektórzy przeciwnicy NT, że od czasów góry Synaj Bóg już więcej nie objawia prawdy w sposób bezpośredni. Tanach podaje, że Bóg przemawiał nie tylko do Awrahama, Jic’chaka, Ja’akowa i Moszego, ale i do wielu Proroków i do innych, którzy żyli wiele wieków po Synaju. W NT “bat-kol” słyszano w chwili zanurzenia Jeszui (Mt 3,17), na Górze Przemienienia (Mt 17,5) i w odpowiedzi na prośbę Jeszui, aby Bóg uwielbił swoje imię (J 12,28).

(5) A on zapytał: "Kim jesteś, Panie?" "Ja jestem Jezusem, którego ty prześladujesz - odpowiedział. -

• Stern: “Ty mnie prześladujesz” - Jak? Prześladując mesjanicznych Żydów. Widać stąd, jak bardzo Mesjasz utożsamia się ze swoim ludem (zob. 8,32-33 i J 17). Jeszua jest głową ciała Mesjasza, a kiedy ciało cierpi, głowa wyraża to cierpienie.

(6) Wstań, idź do miasta, a tam ci powiedzą, co powinieneś czynić".

• Barclay: W tym, co zmartwychwstały Chrystus powiedział do Pawła, zawiera się całe chrześcijaństwo. (…) Do tego momentu Paweł czynił to, co on sam chciał, co on sam uważał za najlepsze, to, co dyktowała jego wola. Odtąd będzie słuchał, co ma robić. (…) Chrześcijanin jest człowiekiem, który przestał kierować się własną wolą i czyni to, co jest wolą Chrystusa.

(7) Ludzie towarzyszący mu w drodze stanęli jak wryci, słyszeli bowiem głos, ale nikogo nie widzieli.

(8) Szaweł zaś podniósł się z ziemi, a gdy otworzył oczy, nic nie widział. Wtedy wzięli go pod ręce i przyprowadzili do Damaszku.

(9) Przez trzy dni nic nie widział, nie jadł i nie pił.

(10) W Damaszku mieszkał uczeń Ananiasz; do niego w widzeniu zwrócił się Pan: "Ananiaszu". "Jestem, Panie" - odpowiedział.

• Stern: Chanania (Ananiasz) jest określony w 22,12 jako “pilnie przestrzegający Tory, w wielkim poważaniu u całej tamtejszej społeczności żydowskiej w Damaszku. Gorliwy wyznawca Tory, taki jak Sza’ul (22,3; Ga 1,13-14; także Dz 21,20; Rz 10,2), nikomu innemu nie dałby wiary.

(11) "Wstań, idź na ulicę Prostą - powiedział do niego - i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarasu - on się tam modli".