(1) My zaś, mający trwałe przekonanie, winniśmy cierpliwie znosić słabości wątpiących, a nie troszczyć się o własne dobro.
(2) Każdy z nas niech troszczy się o dobro i zbudowanie drugiego człowieka.
(3) I Chrystus bowiem nie troszczył się o własne dobro, lecz jak napisano: "Spadły na Mnie złorzeczenia Tobie złorzeczących".
(4) To, co niegdyś napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy - dzięki cierpliwości i pociesze, jaką dają Pisma - mieli nadzieję.
(5) A Bóg, który jest źródłem tej cierpliwości i pociechy, niech wam pozwoli złączyć się wspólnym uczuciem - zgodnie z wolą Jezusa Chrystusa -
(6) abyście jednogłośnie wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
(7) Dlatego serdecznie przymujcie do siebie jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas - dla Bożej chwały.
(8) A powiadam, że Chrystus stał się sługą obrzezanym - dla prawdy Bożej, aby potwierdzić obietnice dane ojcom.
(9) Poganie zaś uwielbili Boga za miłosierdzie. Tak też napisano: "Dlatego wysławiać Cię będą wśród pogan i śpiewać będę na chwałę Twego imienia".
(10) I znów mówi Pismo: "Poganie, cieszcie się z ludem Jego".
(11) I znów: "Chwalcie Pana, wszyscy poganie, i niech Go wysławiają wszystkie ludy".
(12) I znowu Izajasz mówi: "Pojawi się korzeń Jessego, Ten, który rządzić będzie poganami. W Nim poganie nadzieję pokładać będą".
(13) A Bóg, źródło nadziei, niech was napełni wszelką radością i pokojem dzięki wyznawaniu wiary, aby rosła wasza nadzieja dzięki mocy Ducha Świętego.
(14) A ja sam, moi bracia, jestem przekonany o was, że jesteście pełni dobroci i bogaci we wszelką wiedzę, że możecie jedni drugich upominać.
(15) Może o niektórych sprawach napisałem wam zbyt odważnie, chcąc je wam przypomnieć. Postąpiłem tak stosownie do łaski, jaką mi Bóg dał,
(16) abym był sługą Jezusa Chrystusa wobec pogan, głosząc ewangelię Bożą, i aby ofiara pogan stała się miła Bogu i uświęcona przez Ducha Świętego.
(17) A to, co dotyczy Boga, uważam za swoją chlubę - dzięki Chrystusowi Jezusowi.
(18) Nie będę bowiem miał odwagi mówić o czymkolwiek, czego nie dokonał Chrystus przeze mnie - aby poganie stali się posłuszni Bogu - słowem i czynem,
(19) dzięki mocy znaków i cudów, dzięki mocy Ducha, tak że mogłem, od Jerozolimy poczynając, aż po Ilirię w pełni głosić ewangelię o Chrystusie.