Autor: Łukasz Ewangelista

Czas: Ok. 63-65 r. po Chr.

Miejsce: Nieznane

Cel: Ukazanie misji jako kontynuacji dzieła rozpoczętego przez Pana Jezusa Chrystusa.

Temat: Napełnieni Duchem Świętym ludzie kontynuatorami dzieła Pana Jezusa Chrystusa.

(Źródło: EIB przekład dosłowny, Piotr Zaremba)

Biblia Poznańska,

Wstęp do Dziejów Apostolskich

Autorowi nie chodziło o ukazanie sylwetek poszczególnych apostołów (choć mówi szeroko o Piotrze i Pawle, wspomina Jakuba Młodszego, Jakuba Starszego i Jana), ale o pojęcie apostoła w znaczeniu szerokim. Objęci zostali nim ci, którzy przyczynili się do założenia i rozszerzania chrześcijaństwa.

Treść księgi zamyka się w słowach: “będziecie moimi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i na całym świecie” (Dz 1,8).

Można ją podzielić na 2 zasadnicze części:

1. Rozdziały 1-12, głównie postać Piotra, rozwój Kościoła w Palestynie,
2. Rozdziały 13-28, głównie postać Pawła, rozwój Kościoła wśród narodów pogańskich.

To samo zauważa Harrington w Dziejach oraz w Ew. Łukasza:

Opowieść o działalności Jezusa jest utworzona z dwu mniej więcej równych części:

1. Pierwsza, obejmująca głoszenie dobrej nowiny w Galilei, ześrodkowuje się na gronie Dwunastu i kończy się powierzeniem im misji; przypomina bardzo relacje Mateusza i Marka.
2. Druga część, podróż do Jerozolimy, zaczyna się poleceniem misyjnym danym 72-óm i zawiera materiał nie występujący u Mateusza i Marka.